احساس ترس، از ما آدم‌هایی بی‌رحم و تهاجمی می‌سازد.
احساس ترس ما را از تنها ماندن گریزان می‌کند.
احساس ترس منجر به وابستگی‌های غیرسالم می‌شود.
و همین احساس ترس زمانی به اوج می‌رسد
که می‌مانی با علاقه‌ای که در قلبت جوانه زده چه کنی.
بر سر دوراهیِ ماندن و رفتن قرار می‌گیری
و زمانی که پای تفکری عاقلانه به میان می‌آید از عشق می‌گریزی.
از کسی که با عمق جان دوستش داری عبور می‌کنی.
و همین عبورهای منطقی‌ست که تو را در خاموشیِ همیشگی فرو می‌برد.
