بالاخره در زندگیِ هر آدمی ،
یک نفر پیدا می شود که بی مقدمه آمده ،
مدتی مانده ، قدمی زده
و بعد اما بی هوا غیبش زده و رفته !
آمدن و ماندن و رفتنِ آدمها مهم نیست
اینکه بعد از روزی روزگاری ،
در جمعی حرفی از تو به میان بیاید ،
آن شخص چگونه توصیفت می کند
مهم است ...
اینکه بعد از گذشتِ چند سال ،
چه ذهنیتی از هم دارید ، مهم است ...
اینکه آن ذهنیت مثبت است یا منفی ،
اینکه تورا چطور آدمی شناخته ،
مهم است ...
منطقی هستی و می شود روی دوستی ات حساب کرد !؟
می گوید دوستِ خوبی بودی برایش ،
یا مهمترین اشتباهِ زندگی اش شدی .
اینکه خاطراتِ خوبی از تو دارد ،
یا نه برعکس ...
اینکه رویایی شدی برای زندگی اش ، یا نه درسی شدی برای زندگی ...
به گمانم ذهنیتی که آدمها از خود برای هم به یادگار می گذارند ،
از همه چیز بیشتر اهمیت دارد
وگرنه همه آمده اند که یک روز بروند ...
